Zoals op de foto’s te zien is, scheen de zon zoals altijd de hele dag. En kwam ik er te laat achter dat ik aan het verbranden was, het was namelijk best fris zonder zon. Nu loop ik dus voorlopig als een echte Sundowns fan over straat, met als gevolg dat ik nu wel heel veel aanspraak heb van de gekleurde bevolking hier…

The sky is the limit!


Daarnaast missen we op dit moment onze schoonmaakster enorm, die is al een week in staking voor opslag. Ze verdienen namelijk echt absurd weinig, ongeveer 120 Euro in de maand, en zo heel goedkoop is het leven hier veelal niet. Nu moeten we dus zelf afwassen. 

Na een paar uur handen schudden begon dan de finale. Gewonnen door de Sundowns, dus dat was weer mooi feest op de tribune!
Gelukkig de auto kunnen vinden daarna en weg kunnen komen van de chaos op de parkeerplaats, en weer terug naar Mamelodi. In het donker is zo’n township nog indrukwekkender, ik ga daar zeker nog een keer terug om het eens rustig te bekijken en me rond te laten leiden door Sam.



 

Toen volgden een aantal uur pauze voordat de winnaars van de twee wedstrijden ’s morgens om 5 uur de finale zouden spelen. Op het veld was wat live muziek en dans te zien, waarschijnlijk ook om het publiek wat te kalmeren. Van gebruik gemaakt om met Manuel het stadion te verkennen, Dennis en Dion hadden niet zo veel zin meer om zich tussen het volk te wagen. Heel vet, natuurlijk komen er mensen op je af alleen omdat ze denken dat je kostbaarheden bij hebt, maar het grootste gedeelte van de mensen vindt het echt schitterend dat er blanken zijn die integreren met het armere gedeelte van de bevolking. Op die manier wel veel geleerd over wat zij denken van de huidige situatie in dit land. Ze zeggen bijvoorbeeld allemaal wel dat ze over dat apartheid gebeuren heen zijn, maar ze beginnen er wel allemaal over.



 

Hoewel het een soort van vriendschappelijk toernooi was, was dat niet bepaald aan het publiek te merken. Dat maakte zich behoorlijk druk, een groot gedeelte was rond 9 uur ’s ochtend ook al behoorlijk dronken of op een andere manier van de planeet (er werd niet echt gefouilleerd, dus flessen whisky en dergelijke waren ruim voorhanden). En binnen een half uurtje lag al een groot gedeelte van de veiligheids hekken beneden in de gracht. Niet veel later waren er de eerste opstootjes, maar die vielen meestal wel mee. Echt geknokt werd er bijna niet, de gemoederen liepen alleen af en toe behoorlijk op. Daarna volgde de 2de wedstrijd, met de Sundowns, die ze wonnen (van de Kaizer Chiefs, maar goed dat ik overgelopen was,hehe)!



 

Om vervolgens op weg te gaan naar Johannesburg, Soccer City. Met de vorige wedstrijd in gedachten dacht ik dat het nu niet zo veel erger zou zijn, en dat al die mensen die niet naar het voetbal durven maar wat kletsen. Verkeerd gedacht, vorige keer was een kinderfeestje vergeleken bij deze keer! Het stadion bleek dus zo ongeveer in Soweto te liggen, en 2 van de 4 teams die speelden komen ook uit Soweto. Tel daarbij op dat een kaartje 35 Rand kostte (nog geen 4 Euro), voor een hele dag (van 8 tot 7) voetbal en je snapt dan wel dat je voornamelijk tussen township bevolking zit. En dan blijk je met z’n vieren de enige blanken te zijn tussen schijnbaar zo’n 80.000 mensen. We waren dus een grote attractie. Eenmaal binnen bleek Dion zijn telefoon al gestolen te zijn, en die van Dennis volgde een klein uurtje later. Bij mij hebben ze het gedurende de dag ook een keer of 5 geprobeerd, maar dat is ze mooi niet gelukt. Op dat na was het wel heel vet. Ik heb zo snel mogelijk een poging gedaan te integreren en mijn gezicht laten beschilderen met Mamelodi Sundowns spul. En tussen de fans van de Sundowns gaan zitten, want schijnbaar was het niet zo verstandig om bij de verkeerde fans te gaan zitten (hoewel je wederom weer vrij was om te gaan zitten waar je wilde).

 

Gelukkig zijn er verder nog wel spannender dingen gebeurd hier, we zijn afgelopen zaterdag naar de Telkom Charity Cup geweest, ik en drie anderen en weer met Sam en zijn zoon. Die hebben we eerst opgehaald in Mamelodi, een enorm township hier bij Pretoria. Natuurlijk meteen verdwaald geraakt, op een plaats waar niemand van de blanke bevolking zich waagt. Dat was enorm indrukwekkend, zoals de mensen daar leven in contrast met Pretoria dat een paar kilometer verderop ligt. En beetje rondgereden en toch maar gewaagd om de weg te vragen, om zo Sam z’n hut gelukkig toch nog te vinden. Hij heeft ons (heel trots) zijn hut laten zien, dat was ook inderdaad wel 1 van de betere van de buurt, met een goed onderhouden tuin natuurlijk! En we hebben kennis gemaakt met zijn familie, zijn kleine dochtertjes hebben ongeveer alle kleren aangehad die ze hebben om te showen. Nog wat foto’s gemaakt natuurlijk.




 

Verder zijn we met bijna alle internationale studenten hier nog een keer op Canopy Tour geweest, dat veel een beetje tegen. Ik had het namelijk iets lomper verwacht (via een touwtje van bergtop naar bergtop klauteren boven een enorme afgrond) dan het uiteindelijk was, in een tuigje aan stevige kabels van platform naar platform tokkelen boven een kloof van max 30 m diep. Het enige waar je voor op moest passen was dat je op tijd remde, want anders zat je met je koppie tegen de rotsen geplakt.




 

ZO, een tijdje niets van mij gehoord hier, maar school is nu al een tijdje echt begonnen, en dat zal ik weten ook. Ik doe op dit moment sowieso nog 1 vak meer dan eigenlijk de bedoeling was, maar ze houden er hier nogal van om huiswerk (?) op te geven, dat gecontroleerd wordt, en onverwachte overhoringen (?!) te geven. Wat dat betreft lijkt de universiteit hier wel weer een beetje op de middelbare school. Blijkbaar is het nodig om de studenten hier bezig te houden. De vakken die ik volg zijn wel zwaar boeiend, omdat alles wat ik tot op heden over economische ontwikkeling heb geleerd nu eens vanuit een echt ontwikkelingsperspectief wordt bekeken. Daarnaast heb ik bij sommige vakken ook mensen in de klas uit heel Afrika (DR Congo, Zimbabwe, Mozambique, etc), en daar zit ik dan met mijn witte Westerse smoel tussen, heel leerzaam.
Ik had jullie nog graag wat foto’s laten zien van rellen bij ons op de campus die aangekondigd waren, maar die gingen helaas niet door, waarschijnlijk omdat de bewaking ongeveer vertwintigvoudigd was in mankracht.
Zover school, hier nog wat foto’s van de campus waar ik regelmatig rond loop te sjouwen.