Een belangrijk aspect van de Zuid-Afrikaanse cultuur is de zogeheten braai, oftewel BBQ. Lekker fikkie stoken en als de kolen op temperatuur zijn een gruwelijk stuk vlees erop.

Deze biefstuk was de grootste die we konden vinden in de Pcik&Pay supermarkt (2,5 kg!).
















Deze braai was georganiseerd ter afscheid van twee van mijn huisgenoten; Thijs en Geert. Ter vervanging van deze twee brabo's hebben we 1 Amsterdammer terug gekregen. Sam en band zorgden voor het muziek gebeuren, in ruil voor wat kip en cola met melk (...).
















 

En als je dan toch een auto tot je beschikking hebt, kun je ook eindelijk wat dingen buiten Hatfield gaan ondernemen. Zoals een nieuwe hobby zoeken:



















Het was al rap duidelijk dat niemand van ons er kaas van had gegeten, en er werden dus meer lachspieren dan slagtechniek gekweekt. En zo deden we dus 3 uur over 4 holes. Dat we ons qua kleding niet bepaald aan de regels hielden hebben we niemand over gehoord. Maar dit is dan natuurlijk ook Zuid-Afrika, daar zijn regels voor vanalles bedoeld, maar niet om je eraan te houden.


 

Een tijdje terug was het dan eindelijk zo ver: de eerste nationale feestdag, dus het hele land op zijn gat, inclusief school. Ze schijnen hier nogal wat van die dagen te hebben, voor zowat elke gelegen- of bijzonderheid wel eentje, maar helaas voor ons vallen die voornamelijk in de eerste helft van het jaar. Deze keer was de beurt aan de vrouwen: womens day!
Reden genoeg dus voor een gratis cultureel festival in de voortuinen van de Union Buildings. We waren voor de verandering weer eens de enige blanke neuzen aanwezig, de integratie moet weer eens vanuit de buitenlanders komen…Maar dat mocht de pret niet drukken. Daarnaast ook iets meer mannen dan verwacht, aangezien het gebeuren voor vrouwen rechten was, maar die komen natuurlijk ook gewoon daar waar de cherries zijn. En de muziek was ook wel heel goed te doen eerlijk gezegd.

















Zoals op foto te zien is prijkte er toen nog steeds sky op mijn wang. Inmiddels is het gelukkig weg, ik werd namelijk redelijk simpel van iedereen die me erover aan sprak.














 

Swaziland 5

Een aantal lokale lieden vonden onze rode Chico blijkbaar ook wel vet.
















Voor de toeristen hebben ze in Swaziland nog een leuk traditioneel dorpje gebouwd. Het doet niet erg authentiek aan (ze hebben gewoon TV in de hutjes!), maar je kunt het maar gezien hebben als je toch in de buurt bent. Je hebt overigens in Swaziland sowieso wel meer het gevoel dat je 'in Afrika' bent dan in de meeste delen van Zuid-Afrika.

Dit hutje is van de medicijnman, te herkennen aan de kruiden die buiten groeien.
















En natuurlijk werd er weer gedanst.
















 

Swaziland 4

En wat doe je als je de brede zandwegen in het park beu wordt? Dan neem je toch de wandelpaden...



















































En na gedane arbeid gaat een goed stukje vlees van de braai er goed in. Dit keer was een wild zwijn het slachtoffer.

Swaziland 3

Waarschijnlijk omdat Prins Bernhard beschermvader van dit park was, waren er geen wilde dieren als leeuwen en olifanten meer te bekennen. Zelfs de laatste giraffe was een tijdje terug overleden. Maar dat maakte het wel mogelijk om door het park te wandelen en te mountainbiken. Met z'n allen dus mountainbikes gehuurd om de hoogste berg in het park te beklimmen. Slechts deze drie bikkels is dat ook daadwerkelijk gelukt.




Mooi uitzichtje over het park.

Prins Bernhard had blijkbaar de nijlpaarden en de platte honden met rust gelaten, daar was het dus nog wel voor oppassen.

 

Swaziland 2

De berg op de achtergrond is 'execution hill'. Hier bovenop werden moordenaars en heksen vroeger vriendelijk, en indien nodig wat dwingender, verzocht om vanaf te springen.

Zonsondergang over Swaziland

En 's avonds was er natuurlijk 'traditionele dans' voor de toeristen onder ons.

 

Swaziland 1

Toen hier de eerste regen was gevallen, hebben we meteen auto's gehuurd en zijn naar Swaziland getoerd. Wanneer de eerste regen na de winter namelijk is gevallen, dan gaat Koning Swazi de zoveelste daar namelijk een nieuwe vrouw uitzoeken. Die jaarlijkse ceremonie schijnt nogal een spectakel te zijn. Helaas voor ons duurt de organisatie ervan ietsje langer dan wij gedacht hadden en waren we daar een week te vroeg...

Ik was de gelukkige bestuurder van een gloedje nieuwe, knalrode Chico. Lekker wagentje om mee over zandwegen te knallen. En schoonmaken doen ze bij de verhuurder wel weer :)

Het hostel waar we daar verbleven lag midden in een wildreservaat. Er sjouwde dus nogal wat vreemd grut rond, waarvan het helaas niet de bedoeling was dat het de braai op ging. Deze vrolijke jongen hieronder (wrattenzwijn), had het klaarblijkelijk niet zo op kale gasten, en die vond het nodig om mij dat na deze foto even duidelijk te maken...

Soweto 5

Om een of andere reden worden niet alle posts die ik upload goed gepubliceerd. Het zal wel weer door de brakke internetverbinding komen. Hierdoor komen de posts ook niet meer in de juiste volgorde op de site, ik nummer ze vanaf nu dus maar zodat het toch nog enigszins te volgen blijft. Veel plezier met puzzelen...

En ik heb inmiddels ook mijn eerste auto gekcoht: een echte Mazda Midge(t)!
Het registreren was nog een heel gedoe met de bureaucratie hiero, maar uiteindelijk wel gelukt.



Gelukkig zorgt Sam er ook goed voor.

 

Soweto 6

Na de rondleiding door de buurt, zijn we nog in een ander huis van het project beland alwaar de kinderen een dansje voor ons opgevoerd hebben. Hier hebben we ook een kerel ontmoet die we dit weekend nog eens opgezocht hebben.

Daarna werden we vriendelijk verzocht om iets in de souvenirwinkel van het project te kopen. Een CDtje rijker geworden...

Soweto 4